11 listopada obchodzimy 100 lecie odzyskania niepodległości przez
Polskę po 123 latach niewoli. W miesiącu tego doniosłego jubileuszu
warto się także skupić na osiągnięciach obecnego rządu, szczególnie w
sterze polityki rodzinnej i polityki społecznej. Tym bardziej, że do
wyborów w 2015 roku, Polska zajmowała dolne miejsce w tabeli
wysokości przeznaczonych środków na politykę rodzinną w Europie.
Obecnie – po trzech latach rządów PiS – Polska awansowała na wysokie
4. miejsce wśród państw Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę finansowe
wsparcie rodzin w relacji do osiąganego przez nie przeciętnego
wynagrodzenia. Wyprzedzają nas tylko Francja, Węgry i Austria. Wynik
Polski znacznie przewyższa średnią dla UE.
Ten skok na przestrzeni ostatnich trzech lat, związany z transferem
miliardów złotych na rzecz rodziny dokonał się dzięki programom
społecznym realizowanym przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki
Społecznej. Należy zatem, choć skrótowo, omówić te programy i skalę
ich odziaływania. Wprowadzanie dobrej polityki rodzinnej jest bowiem
fundamentem biologicznego przetrwania narodu i fundamentem
niepodległości.
Rodzina 500+
Program „Rodzina 500+” wprowadzono 1 kwietnia 2016 r. To
nieopodatkowane 500 zł miesięcznie na każde drugie i kolejne dziecko,
bez dodatkowych warunków. Rodziny o niskich dochodach (przy
kryterium 800 zł netto na osobę w rodzinie lub 1200 zł netto na osobę
rodzinie w przypadku wychowywania dziecka z niepełnosprawnością)
otrzymają wsparcie także na pierwsze lub jedyne dziecko. Wsparcie
otrzymują także dzieci przebywające w pieczy zastępczej. Ponad 3,7 mln
dzieci otrzymuje wsparcie.
Dobry Start
Program „Dobry Start” to inwestycja w edukację polskich dzieci. Program
wszedł w życie w 2018 r. To 300 zł jednorazowego wsparcia dla
wszystkich uczniów rozpoczynających rok szkolny. Rodziny otrzymają
świadczenie bez względu na dochód. To wsparcie dla 4,6 miliona
uczniów. Świadczenie dobry start przysługuje raz w roku na
rozpoczynające rok szkolny dzieci do ukończenia 20. roku życia. Dzieci
niepełnosprawne uczące się w szkole otrzymają je do ukończenia przez
nie 24. roku życia.
Minimalna stawka godzinowa
1 stycznia 2017 r. zaczęła obowiązywać minimalna stawka godzinowa
dla osób wykonujących pracę na podstawie określonych umów zlecenia

oraz o świadczenie usług, w tym samozatrudnionych. Minimalna stawka
godzinowa jest waloryzowana wraz ze wzrostem płacy minimalnej.
Likwidacja syndromu pierwszej dniówki
Od 1 września 2016 r. każdy pracodawca jest obowiązany zawrzeć z
pracownikiem umowę na piśmie albo potwierdzić mu na piśmie warunki
pracy jeszcze przed dopuszczeniem go do pracy. To rozwiązanie
problemu tzw. syndromu pierwszej dniówki. Poprzednie przepisy
pozwalały na dopełnienie formalności związanych z umową do końca
pierwszego dnia pracy. Pozwalało to odwlekanie zawarcia umowy, a w
razie kontroli na tłumaczenie, że pracownik jest pierwszy dzień w pracy.
Równa płaca bez względu na staż
Od stycznia 2017 r. wszyscy pracownicy – niezależnie od stażu pracy –
otrzymują takie samo wynagrodzenie. Przed zmianą pracownicy przez
pierwszy rok pracy otrzymywali co najmniej 80% minimalnego
wynagrodzenia, obecnie – co najmniej pełną jego wysokość.
Reforma emerytalna
1 października 2017 r. przywrócony został wiek emerytalny 60 lat dla
kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Ustawa określa minimalny wiek, w jakim
można przejść na emeryturę. Celem zmiany było przede wszystkim
umożliwienie podjęcia samodzielnej decyzji o momencie zakończenia
aktywności zawodowej. Efektem opóźnienia przejścia na emeryturę o rok
jest o ok. 8% wyższe świadczenie.
To, że dużo zrobiono na rzecz rodziny nie oznacza, że nie powinno
być dalszych działań. Istota polityki rodzinnej sprowadza się bowiem do
stwierdzenia, że rodzina jest miejscem rozwoju kobiety i mężczyzny, a
dzieci są traktowane jako najbardziej sensowna, ekonomicznie i
społecznie, inwestycja w przyszłego obywatela, który będzie się
przyczyniał do rozwoju społeczeństwa. Tym bardziej, że Polska jak
wszystkie kraje europejskie, jest również doświadczana przez skutki
kryzysu demograficznego. I choć dzietność minimalnie się poprawiła po
wprowadzeniu programu 500 + to nadal bardzo daleko nam do
uzyskania takiego wskaźnika, który gwarantuje zastępowalność pokoleń.
Instrumentami służącymi do prowadzenia polityki rodzinnej są przede
wszystkim: konstytucyjne gwarancje ochrony rodziny i realizowanie praw
rodziny. A ponadto: nie dyskryminujący rodzinę system prawny,
finansowy, podatkowy, kredytowy, elastyczne formy zatrudnienia,
powiązanie pracy wychowawczej rodziców z całością życia społeczno-
ekonomicznego, system edukacyjny, dostępność do dóbr kultury i
ochrona zdrowia, sposób podziału rynku pracy, gospodarka
mieszkaniowa, kształtowanie opinii społecznej poprzez promocję rodziny
w mediach. Niezbędne jest dalsze zwiększanie ulgi w podatku
dochodowym na każde dziecko z progresją promującą wielodzietność.

Polem szczególnej dyskryminacji dotykającej matki jest, że jeżeli
kobieta zrezygnuje z zarobkowej pracy zawodowej lub ją ograniczy na
rzecz aktywnego życia domowego, to zostanie ukarana ona i jej rodzina,
gdyż nie uzyskuje uprawnień do zasiłków czy emerytury oraz pełni usług
socjalnych. Dobrze zatem, że rząd pracuje nad ustawą gwarantującą
minimalną emeryturę matką, które urodziły co najmniej czworo dzieci.

Jan Maria Jackowski

Źródło: W Naszej Rodzinie  listopad 2018